Fanaberia

Gość

Witam serdecznie,
Z tej strony Fanaberia, mam 20lat i właśnie skoczyłam liceum. Interesuje się teatrem i psychologią. Lubię mocne papierosy, zapach trawy po deszczu, czarne koronki, dziki sex i dobrą literaturę. Nienawidzę stagnacji, hipokryzji i upałów.
Moja przygoda z zaburzeniami odżywiania trwa już 7 lat i zaczęła się gdy miałam ok.13 przez fora promujące styl życia typu 'pro-ana'. Wszystkie te zdjęcia pięknych, chudych kobiet wyglądających na takie szczęśliwe podziałały na jeszcze dzieciąca psychikę. Wkręciłam się naprawdę ostro. Nie jadłam, wyrzucałam jedzenie, wymiotowałam, baa - w 6klasie podstawówki jadłam Tussipect, żeby nie czuć głodu. Z wiekiem dostrzegłam jak zostałam zmanipulowana przez 'wyznawczynie any'. Z tego co przeczytałam to forum nie jest takie, dzieki bogu, bo wmawianie sobie i innym, że anoreksja to styl życia to dla mnie głupota, widzę z resztą jak bardzo skrzywdziło mnie to.
Wiem, że mam zaburzenia odżywiania, jednak niestwierdzone, gdyż zaprzestałam wizyt u psychologa i psychiatry (jednak nie z problemem ed tam poszłam). Wiem, że nie osiągne pełni szczęścia, jeśli nie schudne, bo przez ostatnie 2 lata kiedy chciałam 'znormalniec' strasznie się zapuściłam - ważę 53kg, a mam 161cm. Pragnę zejśc do około 44kg. Nie chce się już bardziej rozpisywać, żeby nie wyszła jakaś strasznie długa litania. Także proszę o przyjęcie, gdyż w grupie raźniej, kiedy można liczyć na czyjeś wsparcie i samemu kogoś wspierać. Z chęcia odpowiem na wszystkie pytania Wesoly

ADMINKA

Witaj! Robimy głosowanie Wesoly